mit Kutschfahrt, Schafstall und Heidschnucken
Je moet wel gek zijn om te gaan meewinden op de Lüneburger Heide. Voor de fana-tieke fietsbeesten viel er te weinig te fietsen, eigenlijk maar één van de drie dagen; de andere twee dagen zat je in de auto om tot onder Hamburg te komen, voor de gezelligheidspeddelaar is het terrein onmogelijk zwaar. Mr. Meewind zelf heeft op de tweede dag bijna vijf van de 35 kilometer naast zijn fiets gelopen, omdat de stijgingen voor hem te sterk waren, terwijl de bospaden met scherpe stenen niet toelieten dat je een snelle aanloop nam.
Hoe kwam het dat er dan toch gefietst is tussen Weber en Elbe? Dat kwam doordat twee ouwe zandhazen - reserve-majoor Swaab en voormalig vaandrig Haasbroek -elkaar gezworen hadden om ooit terug te keren naar dat deel van de Noordduitse laag-vlakte, waar ze als dienstplichtigen en op herhaling het vertragend gevecht beoefend hadden om te voorkomen dat de Russische beer zijn onstilbare dorst naar ijsvrije havens zou kunnen lessen. Nulli cedo was nog steeds de lijfspreuk van de inmiddels fragiele infanteristen Tom en Jan: Ik wijk voor niets.
Vanzelfsprekend werd Mitwind 181 eerst gründlich voorverkend. Dat was waarlijk geen overbodige luxe. Bijna alles moest worden afgekeurd. De fietsgebieden op de heenweg waren of te sloom (Ankumer Höhe) of te nat (Dümmer See en Moor).
Een gepland hotel bleek ongeschikt, omdat keuken en bar er al om 19.00 uur mee ophielden. Op het platteland ligt men vroeg op één oor, maar zo vroeg … Op de terugweg zochten wij naar inspirerende fietsroutes in en rond hanzestad Bremen, maar nadere inspectie van enkele van die fietsrondjes maakten ons niet bronstig.
Uiteindelijk kozen wij als uitvalsbasis van Meewind 181 voor hotel Heiderose in het bekoorlijke dorpje Undeloh, midden in het natuurgebied Lüneburger Heide.
Vanuit dit dorpje zouden we bij te slecht fietsweer ook snel in Lüneburg of Hamburg zijn voor een troostend regenprogramma (musea, shoppingsafari’s, het bekende werk).
Voor de tweede zomerdriedaagse van Meewind wist ik uiteindelijk zeven keien te strikken. Behalve de vier voorverkenners – Francine & Tom + Patrica & Jan – waren dat Han, Robert en Hilde. Francine en Tom reden samen oostwaarts, Jan en Patries mochten mee in Roberts robuuste Opel Insignia en Hilde koos Han als kaartlezer.
Dag 1
De heenreis liep over Lelystad, Emmeloord, Drachten, Groningen, Leer, Bremen, Sittensen, Tostedt en Handeloh. Wij vertrokken allen om 9 uur sharp, zodat we tussen 12 en 1 uur zouden kunnen lunchen op het terras van Fährkroog(Oostfries voor Veerkroeg) aan de noordoever van het Zwischenahner Meer iets vóór Oldenburg. Omdat ik onvoldoende duidelijk had uitgelegd hoe daar te komen (als je vanaf een Autobahn naar links moet, moet je vaak eerst naar rechts en zo), kwamen Hilde en Han verhit aanzetten, toen de anderen hun noenmaal grotendeels achter de knopen hadden. Na de Mittagstisch moesten we opnieuw flink op het gaspedaal trappen om op tijd op onze eindbestemming te zijn, want vanaf 16.30 uur zouden wij een Kutschfahrt van anderhalf uur naar het openluchtmuseum Wilsede maken, dwars over de Nordheide. Onze koetsier was Stephan en de koets werd getrokken door de eeneiige meisjespaardentweeling Cindy en Britta. Daarna was het alleen nog een kwestie van eten (drie bremzoute gangen), drinken (herbe Frankenweinen) en te luidruchtig heen en weer praten over van alles en nog wat.
Dag 2
Vandaag zou het erop aankomen. Op hotelfietsen het Naturschutzgebiet Lunebürger Heide in. Een zware rit van 35 kilometer, deels over slechte – want te mulle, modde-rige, stenige – paden vol kuilen en lage takken. Maar natuurlijk over schitterende heiden, door dichte bossen, langs wegschietende reeën en klaterende watermolens. Tom was geen fietser en ging vogels kijken en voor Hilde werd het al gauw te zwaar, maar beiden kwamen per auto naar de bijzondere lunchplek bij een Schafstall (lees: schaapskooi) bij Wörne. In een schaduwrijk heuvellandschap schoten gecostumeerde dienstertjes met volle bladen omhoog en omlaag. In deze lustwarande werden ook klassieke concerten gegeven onder de noemer Genot en Natuur. Voor het feestdiner ’s avonds in Heiderose – de jarige Robert ontkurkte een rinse Rieslingrakker – kon er op de tweede dag gekozen worden tussen forel en heidetypischen Spezialitäten, in ons geval een gulash van Heidschnucke en dan hebben we het over het Lüneburger heideschaap.
Dag 3
Op de laatste dag was het programma vrij, want niet iedereen had zin om nog helemaal Bremen in en uit te gaan, vooral niet omdat er protestacties van boeren voorzien waren op de snelwegen in het noorden en oosten van Nederland. Uw verslaggever kan daarom alleen verhalen over wat het ondernemende trio Patricia/Robert/Jan meemaakte. Dat reed naar Bremen, parkeerde de auto in de Altstadt, huurde drie puike stadsfietsjes bij Call a Bike en reed een bescheiden afkickrondje langs Rathaus, Dom, Bremer Stadtmusikanten (Grimms ‘sprookjesstapeling’ van ezel, hond, kat en haan), door het Burgerpark en langs Weser en Stadtgraben, om te eindigen met een voedzame lunch van pasta en salat in het romantische Spaanse restaurant Aioli in het meer dan toeristische Schnoorviertel. Om de barricades, brandjes, hooibalen en mesthopen van de boze boeren te omzeilen kozen wij – toen wij op Radio1 hoorden over afzettingen tussen Groningen en Drachten – voor de rustige Duitse Autobahn 31 langs de Nederlandse grens van Embden naar Osnabrück, om die bij Emmen te verlaten toen bleek dat ook de A1 in Twente versperd was bij Azelo. Het laatste boerenobstakel op de A28 tussen Meppel en Zwolle omzeilden wij behendig door via Blokzijl rustiek door te stoten naar de A6 bij Emmeloord. Kat in het bakkie, om half zeven terug in Welling.
Meewind 181 op 26, 27 en 28 juli naar Lüneburger Heide en Bremen
Deelnemers:
Hilde Visser, Robert Kuiper, Han de Vries, Francine Stoffels, Patricia van Mierlo en de NAVO-hampetampers Tom Swaab en uw dienstwillige reporter.
Fietsroute tweede dag:
Undeloh, Hingstberg, Wesel, Wehlen, Inzmühlen, Handeloh, Büsenbachtal (lunch),
Holm, Schierhorn, Drumbergen, Auf dem Tops, Mestingsfeld, Lange Höhe, Undeloh.
コメント