NAAR TERSCHELLING EN VLIELAND
23, 24 en 25 juli
Starring: Han de Vries, Joost Vlieger, Patricia van Mierlo & Jan Haas
Fotografie (van de meeste foto's): Joost Vlieger
De voorpret
Na het doorslaande succes van de eerste Franse Meewind moesten er snel twee Nederlandse versies worden opgetuigd. De gedachten gingen uit naar Friesland en Noord-Limburg. Maar in plaats van voor Bolsward en Dokkum, viel ik voor het aantrekkelijke Goed Verblijf-arrangement Drie Dagen Terschelling, dat ik zelf op dag 2 uitklapte naar Vlieland. Com- pleet met welkomsdrankje, Eilander lekkernij, gratis bus- en bagagevervoer tussen veerhaven en hotel, koffie- en theefaciliteiten op de kamer en binnenzwembad. Wie wil dat niet? Op 12 juli lukte het mij om voor acht personen nog vier Chambres Supérieur weg te slepen in het verrukkelijke West Cord Hotel Schylge (spreek uit Skielge, Terschellings voor Terschel- ling) met vet uitzicht en terras op passantenhaven en wad. En nu het gekke: Na een week intensief bellen en mailen lukte het mij om – buiten meneer en mevrouw Meewind – slechts twee liefhebbers te strikken voor drie dagen ongehoorde waddenfietspret. De boeking van 4 kamers voor 8 personen moest worden afgeschaald naar 3 kamers voor 4 per- sonen. En dan moet je diep in de buidel tasten. Want bij Schylge zijn ze gekke Henkie niet. Vier mensen verteren de helft minder dan acht. De annuleringsverzekering keert alleen uit voor zieken en doden. In 2012 deden we eenzelfde Waddenmeerdaagse. Toen kreeg ik nog makkelijk 17 mensen mee. Ik noem een Tonja, een Bartje, een Ruth, een Hilde, een Lenneke, een Bram, een Marianne, een Pauline, een Ton, een Els, een Marja, een Truusje, een Dorien, een Bas, een Han, een Patricia en een Jan. Time flies.
Dinsdag 1
De aftandse Franse bolide van Mr. Meewind stond om 7 uur 25 voor bij het pakhuis van Joost in Oost en tien minuten later bij de parkvilla van Han in West. Nog geen uur later stonden we ondanks de werkzaam- heden bij Purmerend en Kornwerderzand op parkeerplaats P1 in Harns, het Lahringen van Simon Vestdijk, die sneller schreef dan God kon lezen. In twee uur voeren wij over van Harlingen naar Terschelling. Joost genoot buiten in de zon van de schuimende boeggolf en de heerlijke motorcadans van de Friesland. In een wip bracht Arrivabus 1 ons naar ons tophotel naast het Maritiem Instituut dat vroeger gewoon gewoon Zeevaartschool heette. Wij kwamen binnen bij de receptie op de derde etage, sliepen op de vier- de en vijfde en troffen onze e-bikes in een garage op het eerste verdiep. Na welkomstdrankjes op het terras maakten wij vanaf een uur of één ons eerste rijwielrondje van 15 km. Eerst heerlijk langs het wad, dan bij Kinsum, doorsteken naar Midsland, wat drinken naast de kerk bij pannenkoekenhuis Hans & Grietje, door naar Midsland aan Zee en West aan Zee en langs de Studentenplak en de Swartdune terug naar het hotel. Het terras en de wijn roepen. Jan en Joost gaan (niet samen) nog even liggen, maar Han en Patricia praten en drinken onverdroten door, waardoor ze ’s nachts beiden (niet samen) geen oog dicht doen.
Woensdag 2
Vlieland roept. De Tijger van rederij Doeksen brengt je er in een half uurtje naar toe. Zij vaart alleen om 09.25 uur heen en alleen om 19.10 uur terug. Je moet in je stoel blijven zitten, want rond zandplaat de Richel kan het in het Fransche Gaatje en de Vlielander Balg behoorlijk tekeer gaan. Na zijn helse nacht heeft Han in het hotel niet kunnen ontbijten, dus wil hij nu twee kroketten bij Gestrand. Pat en Joost gaan ondertussen shoppen bij Houters’ warenhuis en op zoek naar anti-histaminepillen en e-bikes, want in de veer- haven zijn die opperdepop. Wij huren fijne fietsen bij Frisia, verderop in de Dorpsstraat en krijgen daar een kaart met de fietspaden rond Kooispleklid die onder water staan. Als we het dorp langs de Nicolaaskerk en de vuurtoren verlaten, lukt het ons daardoor niet om langs de Noordzeekust naar de Vlie- horst te rijden. We worden teruggeleid naar de Postweg en rijden langs het wad naar het Posthuys. Onderweg leent Han de rode kaboutercape van Mr. Meewind tegen de wind. In de speeltuin naast het Posthuys knapt hij een uiltje. Ondertussen fietst de rest nog een stukje door, langs de vogelrijke Kroon’s Polders. Bij paal 41 gaat Joost haar 82-jarige tenen door de vloedlijn laten omspelen. Het Meewindpaar rijdt terug naar het Posthuys. Han ligt vanwege de teringherrie niet meer te slapen in de speeltuin, maar nu. veel stiller, tegen een dijk met oude auto’s aangevleid. Patricia bestelt digitaal twee pannenkoeken Appelliefde en krijgt er drie. Bij Joost springt, na een hapje Appelliefde het glazuur van de tanden, maar Han werkt de derde pannenkoek in een mum naar binnen. Door de schitterende duinen, langs de Vallei en de Rug van het Veen, fietsen we – volgens Joost veel te hard – tot het Strandhotel en vandaar over de Badweg terug naar het dorp.
In de knettergezellige Dorpsstraat staan overal kramen, maken kinderen muziek, een complete kermis. We vluchten door een steeg naar het stille waddenterras van Grand Café De Oude Stoep. Het wad ligt achter een hoge aarden wal. Er is geen korenwijn, dus vraagt het dienstertje of ik een andere wijn wil. Nee, ik geef toch vooral de voorkeur aan een aanpalend jenevertje. We moeten niet na de late aankomst op Terschelling nog willen dineren, dus pakken we een al te doorgebakken kalfslevertje bij Zeezicht op Vlieland. Terug in Hotel Schylge gaan de meisjes zwemmen, probeert Han nog wat slaap in te halen en gaat Jan in zijn eentje zitten drinken. Als dat maar goed gaat. Een man vindt dat Jan’s iPhone te hard staat, noemt hem stijlloos en dominant en daarom roept Jan zo hard mogelijk ‘lul’ en zegt later tegen de vrouw van de lul dat dat natuurlijk totaal stijlloos van hem was. Maar wie kaatst, etc.
Donderdag 3
Tot tien uur ontbijten, om elf uur kamers leeg. Joost trekt vandaag haar eigen plan. Ze wil niet idioot ver en idioot hard fietsen, maar nog een beetje op de kamer lummelen, wat strandvermaak en liefst boeiende gesprekken met onbekende mannen, nog beter met hond erbij en helemaal mooi in een bos. Aldus geschiedt. Joost fietst naar West omdat het strandpaviljoen daar volgens kenners veel fijner is dan De Branding in Midsland aan Zee. Joost hoeft zelf trouwens niet in zo’n paviljoen.
Han, Pat en Jan pakken de e-bikes van Tijs Knop om nu het hele pad langs het wad buitendijks af te rijden, tot aan het Jollemabosje, waar de Boschplaat begint. We hebben nog geen paar honderd meter gefietst of wie staat daar te joelen en te zwaaien op het fietspad naast een knappe man en een lieve herdershond: Rogeria. Ik begreep meteen waarom ze niet mee kon naar Terschelling. Van de schrik bekomen, laven we ons aan de rijke waddennatuur. We zien een zeehond, spotten ganzen & eenden, sternen & smienten, meeuwen & wulpen en lopers & kluten en rijden over wildroosters en door verse schapendrolletjes. Bij Oosterend zien we De Streken (van Marc van Vliet) een installatie op het wad die meebeweegt met eb, vloed en de maanstonden. Maar het meest indrukwekkend is het waar de leegte stil wordt en de stilte leeg. We drinken thee en bio-yoghurt met cranberry’s in de tuin van de Heeren van der Schelling. Dan rijden we via de Duinweg terug naar West-Terschellng. Langs Hoorn en Lies Noord, door het te toeristische Formerum, over Midsland Noord naar eetcafe De Kooi bij het meertje van Hee. Een overdekt terras met dikke linzensoep en voor Patricia een Nom Tha Kai-soepje. Om half drie zijn we terug bij het hotel.Tijdens de thee op het terras gaat het regenen. We pakken de verlate bus van 16.01 uur en de snelle Tiger van 16.30 uur. Een uur later rijden we weg van de parking in Harlingen, zodat we na wat files op de Afsluitdijk en bij de Zaanse Schans met gemak het Acht Uur Journaal halen.
Score
Dag 1 15 km Terschelling: Rondje West
Dag 2 20 km Vlieland: naar het Cavalerie Schietkamp
Dag 3 28 km Terschelling: naar Oosterend (Wierschuur)
Totaal 63 km
Laatste meerdaagse zomerMeewind in 2024
Meewind 189 gaat naar Noord-Limburg, de Maas, Arcen en misschien Kevelaer en wordt verreden op 20, 21 en 22 augustus. Hotel De Maasparel Is inmiddels wel volgeboekt, vrees ik.
Comments